Ετικέτα: Διαμάντι
Το διαμάντι Centenary της εταιρίας De Beers είναι, στα 273,85 καράτια (54,770 g), το τρίτο μεγαλύτερο διαμάντι που έχει παραχθεί στο Premier Mine. Μεταξύ των διαμαντιών κορυφαίου χρώματος, μόνο τα Cullinan I και II είναι μεγαλύτερα από το διαμάντι Centenary. Το διαμάντι Centenary βαθμολογείται σε χρώμα ως χρώμα βαθμού D από το Γεμολογικό Ινστιτούτο της Αμερικής, το οποίο είναι ο υψηλότερος βαθμός άχρωμου διαμαντιού και είναι εσωτερικά και εξωτερικά άψογο. Ονομάστηκε διαμάντι Centenary, καθώς παρουσιάστηκε στην ακατέργαστη μορφή του για τον Εκατονταετή Εορτασμό των ορυχείων της εταιρίας De Beers στις 11 Μαΐου 1988. Το διαμάντι Centenary παρουσιάστηκε στην τελική του μορφή τον Μάιο του 1991.
Το διαμάντι Centenary ανακαλύφθηκε στο Premier Mine στις 17 Ιουλίου 1986 χρησιμοποιώντας το σύστημα απεικόνισης ακτίνων Χ. Το αρχικό ακατέργαστο διαμάντι ήταν 599 καράτια (119,8 g). Η κοπή ενός τεράστιου και πολύτιμου διαμαντιού απαιτούσε εξειδίκευση και σημαντική επένδυση. Για αυτό το λόγο κατασκεύασαν ένα ειδικά σχεδιασμένο δωμάτιο στα υπόγεια των εργαστηρίων έρευνας της εταιρίας De Beers στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής με μοναδικό σκοπό την επεξεργασία του Centenary Diamond. Οι προδιαγραφές του δωματίου συμπεριλάμβαναν την αντοχή και την σταθερότητα ώστε να αποφευχθεί η μηχανική δόνηση και η μεταβολή της θερμοκρασίας για την ελαχιστοποίηση κάθε παράγοντα που μπορεί να επηρεάσει την κοπή του διαμαντιού.
Οι αρχικές προσπάθειες κοπής έγιναν με το χέρι και όχι με λέιζερ, ώστε να μην θερμανθεί ή να δονηθεί το διαμάντι. Μετά την κοπή και την αφαίρεση 50 καρατίων (10 g) ραγισμένου υλικού για 154 ημέρες, η ομάδα βρέθηκε με ένα λίθο σε σχήμα αυγού περίπου 500 καράτια (100 g). Δεκατρία διαφορετικά σχέδια παρουσιάστηκαν στο διοικητικό συμβούλιο της De Beers, με μια ισχυρή πρόταση για αυτό που έγινε το τελικά τροποποιημένο σχέδιο σε σχήμα καρδιάς. Η εικόνα που είχε η ομάδα στο μυαλό της ήταν ένα σχήμα που θα κοσμούσε το στέμμα ενός Ινδού μαχαραγιά.
Αν και ο λίθος δεν αξιολογήθηκε ποτέ δημόσια για την αξία του, είναι γνωστό ότι ήταν ασφαλισμένος για πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια κατά την αποκάλυψή του τον Μάιο του 1991. Η πέτρα δανείστηκε στον Πύργο του Λονδίνου, όπου εμφανίστηκε για έναν αριθμό ετών. Πιστεύεται ότι η De Beers δεν κατέχει πλέον το Centenary, αλλά ο τρέχων ιδιοκτήτης είναι άγνωστος. Η De Beers αρνείται να σχολιάσει, επικαλούμενη την πολιτική της ανωνυμίας.
Το διαμάντι Taylor- Burton έχει βάρος 68 καράτια (13,6 γρ) και έγινε γνωστό το 1969 όταν αγοράστηκε από τους ηθοποιούς Richard Burton και Elizabeth Taylor. Το αρχικό, ακατέργαστο διαμάντι, βρέθηκε το 1966 στο Πρωταρχικό Ορυχείο της Νοτίου Αφρικής και ζύγιζε 241 καράτια (48,2 γρ). Ο Harry Winston το έκοψε σε σχήμα δάκρυ με βάρος 69,42 καράτια (13,884 γρ).
Όταν πουλήθηκε το 1969, το διαμάντι βρισκόταν σε ένα δαχτυλίδι από πλατίνα μαζί με δυο μικρότερα διαμάντια, ένα σε κάθε πλευρά. Μετά την αγορά του από το ζευγάρι Taylor–Burton, η Elizabeth Taylor έβρισκε το δαχτυλίδι πολύ βαρύ για να φορεθεί και έκανε παραγγελία ένα διαμαντένιο κολιέ αξίας 80000 δολαρίων με ένα ειδικό δέσιμο για το διαμάντι.
Μετά το δεύτερο διαζύγιο της από τον Burton το 1978, η Taylor πούλησε το διαμάντι τον Ιούνιο του 1979 στον Henry Lambert, ένα χρυσοχόο από την Νέα Υόρκη, σε ένα ποσό που υπολογίζεται γύρω στα 3-5 εκατομμύρια δολάρια. Μέρος του ποσού χρηματοδότησε την κατασκευή ενός νοσοκομείου στην Μποτσουάνα της Αφρικής. Ο δεύτερος γάμος των Taylor–Burton έγινε στην Μποτσουάνα το 1975. Ο Lambert πούλησε το διαμάντι τον Δεκέμβριο του 1979 στον Robert Mouawad, του οίκου κοσμημάτων Mouawad.
Το Hope Diamond είναι ένα από τα πιο διάσημα κοσμήματα του κόσμου, με αρχεία ιδιοκτησίας που χρονολογούνται περίπου τέσσερις αιώνες. Το πολύ θαυμαστό σπάνιο μπλε χρώμα του οφείλεται σε ίχνη ποσοτήτων ατόμων βορίου. Ζυγίζοντας 45,52 καράτια, το εξαιρετικό του μέγεθος αποκάλυψε νέα ευρήματα σχετικά με το σχηματισμό των πολύτιμων λίθων.
Το κόσμημα πιστεύεται ότι προέρχεται από την Ινδία, όπου η αρχική (μεγαλύτερη) πέτρα αγοράστηκε το 1666 από τον γάλλο έμπορο Gem Jean-Baptiste Tavernier ως το μπλε Tavernier. Το Tavernier Blue κόπηκε και έδωσε το “γαλλικό μπλε” (Le bleu de France), το οποίο ο Tavernier πούλησε στον βασιλιά Λουδοβίκο το 1668. Κλάπηκε το 1791 και εμφανίστηκε ενώ είχε ξανακοπεί, με το μεγαλύτερο τμήμα του να αποκτά το όνομα “Hope” όταν εμφανίστηκε το 1839, στον κατάλογο μιας συλλογής πετρών που ανήκε σε μια τραπεζική οικογένεια του Λονδίνου που ονομαζόταν Hope. Αφού πέρασε από πολλούς ιδιοκτήτες, πωλήθηκε στο μέλος της υψηλής κοινωνίας της Ουάσινγκτον Evalyn Walsh McLean, που συχνά εμφανιζόταν να το φοράει. Το 1949 αγοράστηκε από τον πωλητή πολύτιμων λίθων της Νέας Υόρκης Χάρι Ουίνστον, ο οποίος, για αρκετά χρόνια το πήγε σε πολλά μέρη του κόσμου πριν το παραχωρήσει το 1958 στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Από τότε παρέμεινε εκεί σε μόνιμη έκθεση.
Το Hope Diamond φημολογείται εδώ και πολλά χρόνια ότι φέρει μια κατάρα. Πιθανώς αυτό προήλθε από πωλητές που προσπαθούσαν να προκαλέσουν ενδιαφέρον για την πέτρα. Τελευταία αναφέρθηκε ότι το διαμάντι είναι ασφαλισμένο για 250 εκατομμύρια δολάρια.
Το διαμάντι Heart of Eternity (Η καρδιά της αιωνιότητας) ζυγίζει 27,64 καράτια (5,528 γρ) και έχει εκτιμηθεί ότι είναι χρώματος “Fancy Vivid Blue” από το Γεμολογικό Ινστιτούτο της Αμερικής. Το διαμάντι κόπηκε από τη εταιρεία Steinmetz Group στην οποία ανήκε πριν πουληθεί στην εταιρεία De Beers Group.
Το διαμάντι Heart of Eternity είναι μέρος της τάξεως των εξαιρετικά σπάνιων χρωματιστών διαμαντιών. Βρέθηκε στο Πρωταρχικό ορυχείο διαμαντιών στην Νότια Αφρική. Το πρωταρχικό ορυχείο είναι το μοναδικό ορυχείο στον κόσμο με υπολογίσιμη παραγωγή μπλε διαμαντιών.
Το διαμάντι αποκαλύφθηκε τον Ιανουάριο του 2000 ως μέρος της συλλογής κοσμημάτων της εταιρείας De Beers για τη χιλιετηρίδα, που περιλάμβανε επίσης και το διαμάντι Millennium Star.
Το 2012, υπήρχαν φήμες ότι ο μποξέρ Floyd Mayweather αγόρασε το κολιέ Heart of Eternity για την αρραβωνιαστικιά του Shantel Jackson. Η εταιρεία De Beers αρνήθηκε να αποκαλύψει σε ποιόν πούλησε το διαμάντι και έτσι ο τωρινός ιδιοκτήτης παραμένει άγνωστος.
Το Koh-i-Noor είναι ένα από τα μεγαλύτερα κομμένα διαμάντια στον κόσμο, βάρους 105,6 καρατίων και μέρος των κοσμημάτων του βρετανικού στέμματος.
Πιθανώς εξορύχθηκε στο Golconda της Ινδίας. Δεν υπάρχει καμία καταγραφή του αρχικού βάρους του, αλλά το πιο έγκυρο βάρος είναι 191 καράτια ή 38,2 γρ. Το Koh-i-Noor σημαίνει για τις γλώσσες Χίντι και Περσικά το “Βουνό του Φωτός”. Είναι γνωστό με αυτό το όνομα από τον 18ο αιώνα. Άλλαξε χέρια μεταξύ διαφόρων φατριών στη σύγχρονη Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν και το Αφγανιστάν, μέχρι που παραχωρήθηκε στη βασίλισσα Βικτωρία μετά την κατάκτηση της Βρετανίας από το Punjab το 1849.
Αρχικά, η πέτρα είχε παρόμοια κοπή με άλλα διαμάντια της εποχής της αυτοκρατορίας των Mughal, τα οποία βρίσκονται σήμερα στα κοσμήματα του Ιρανικού στέμματος. Το 1851 το Koh-i-Noor παρουσιάστηκε στη Μεγάλη Έκθεση του Λονδίνου, αλλά η θαμπή κοπή του απέτυχε να εντυπωσιάσει τους θεατές. Ο πρίγκιπας Άλμπερτ, σύζυγος της Βασίλισσας Βικτώριας, διέταξε να ξανακοπεί το διαμάντι σε σχήμα οβάλ και μπριγιάν. Σύμφωνα με τα σύγχρονα πρότυπα, η μύτη στο κάτω μέρος του διαμαντιού είναι ασυνήθιστα μεγάλη, δημιουργώντας την εντύπωση μιας μαύρης τρύπας όταν βλέπουμε την πέτρα από πάνω. Το διαμάντι θεωρείται, ωστόσο, από γεμμολόγους ως “γεμάτο ζωή”.
Σήμερα, το διαμάντι είναι σε δημόσια έκθεση στο Jewel House στον Πύργο του Λονδίνου, όπου το βλέπουν εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Οι κυβερνήσεις της Ινδίας και του Πακιστάν έχουν υποστηρίξει την κυριότητα του Koh-i-Noor και ζήτησαν την επιστροφή του από τότε που οι δύο χώρες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1947. Η βρετανική κυβέρνηση επιμένει ότι το κόσμημα ελήφθη νόμιμα υπό τους όρους της τελευταίας συνθήκης της Λαχόρης και απέρριψε τις αξιώσεις
Το διαμάντι Elizabeth Taylor, που ήταν προηγουμένως γνωστό σαν διαμάντι Krupp, έχει βάρος 33,19 καράτια (6.638 gr) και αγοράστηκε από το Richard Burton για την γυναίκα του Elizabeth Taylor το 1968. Το διαμάντι Elizabeth Taylor είναι κοπής Άσερ. Μια έκθεση του Γεμολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής από τις 9 Μαϊου 2011 δηλώνει ότι το χρώμα του διαμαντιού είναι D και η καθαρότητά του VS1, συνοδευόμενο από ένα διάγραμμα που υποδεικνύει πως η καθαρότητα μπορεί να είναι και flawless.
Το διαμάντι αρχικά ονομάστηκε από την γερμανική οικογένεια Krupp και πουλήθηκε σαν μέρος της περιουσίας της Vera Krupp, δεύτερης συζύγου του Alfried Krupp. Ο Richard Burton αγόρασε το διαμάντι Krupp στις 7 Μαϊου 1968 σε δημοπρασία στην Νέα Υόρκη στα 307.000 δολάρια.
Η Elizabeth Taylor πέθανε το 2011 και το διαμάντι δημοπρατήθηκε στον οίκο Christie’s στις 16 Δεκεμβρίου 2011, αλλάζοντας όνομα στο Διαμάντι Elizabeth Taylor, και πουλήθηκε για 8.818.500 δολάρια.
Το χρυσό Ιωβηλαίο διαμάντι είναι το μεγαλύτερο κομμένο και με έδρες διαμάντι στον κόσμο και ζυγίζει 545.67 καράτια (109.13 g).
Αρχικά γνωστό ως «Ανώνυμο καφέ», το Χρυσό Ιωβηλαίο Διαμάντι κόπηκε από ένα μεγάλο καφέ διαμάντι 755,5 καρατίων (151 gr), το οποίο βρέθηκε στο ορυχείο Premier Mine της Νότιας Αφρικής το 1985.
Μέχρι το 1990, το διαμάντι παρέμεινε άγνωστο στο ευρύ κοινό. Το 1990, μετά από 2 χρόνια εργασιών, το κόψιμο της πέτρας τελείωσε, μειώνοντας το βάρος της στα 546,65 καράτια.
Το Χρυσό Ιωβηλαίο Διαμάντι αγοράστηκε από την εταιρία De Beers από μια ομάδα Ταϊλανδών επιχειρηματιών το 1995 και δόθηκε ως δώρο στον βασιλιά Bhumibol για τους εορτασμούς των 50 χρόνων της βασιλείας του.
Το διαμάντι ονομάστηκε Χρυσό Ιωβηλαίο και σήμερα βρίσκεται στο Royal Museum της Bangkok σαν μέρος των κοσμημάτων του στέμματος.
Ο Ισραηλινός ιστορικός του 1ου αιώνα Josephus, πίστευε ότι υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ των 12 ημιπολίτιμων λίθων στο λογείον του Ααρών (λογείον είναι το μαντικό επιστήθιο κάλυμμα των εβραίων αρχιερέων), στους 12 μήνες του χρόνου και στα 12 ζώδια.
Ανατρέχοντας σε πολύ παλαιά κείμενα που ανάγονται στους πρώτους Χριστιανικός αιώνες, η δωδεκάδα των λίθων συνδέθηκε με τους δώδεκα μήνες του χρόνου (Ιώσηπος, 1ος αι. μ.Χ., Άγιος Ιερώνυμος 5ος αι. μ.Χ., Άγιος Επιφάνιος 4ος αι. μ.Χ.).
Οι Χριστιανοί λοιπόν, χωρίς ιδιαίτερες αντιρρήσεις, υιοθέτησαν την συσχέτιση των μηνών με κάποιους συγκεκριμένους λίθους. Προηγουμένως, οι Ρωμαίοι, οι Εβραίοι και οι Άραβες, είχαν και αυτοί τους δικούς τους συσχετισμούς των λίθων με τους μήνες. Κάνοντας μία σύγκριση αυτών των καταλόγων, οι μελετητές διαπίστωσαν ότι σε μεγάλο βαθμό συνέπιπταν. Έπρεπε ακόμη, να ληφθεί υπόψιν, ότι οι ονομασίες των πετρών μέσα στα χρόνια μεταβάλλονταν.
Το 1912 σε μια προσπάθεια να οριστικοποιήσουν τη λίστα των γενέθλιων λίθων, η Εθνική Ένωση Κοσμηματοπωλών της Αμερικής (American National Association of Jewelers) συναντήθηκε στο Κάνσας και υιοθέτησαν επισήμως μια λίστα.
Ο κατάλογος αυτός ήταν η συμπύκνωση των αναφορών από όλες τις παλαιότερες πηγές. Αφού τροποποιήθηκε λίγο, λόγω των καινούργιων πετρών που εν τω μεταξύ βρέθηκαν, έφτασε στις μέρες μας στην ακόλουθη μορφή.